Γράφει η Μαρία Σαρτζετάκη, γυμνάστρια Msc.

Πως συνδέεται η υψηλή αρτηριακή πίεση και η άσκηση

Κατά την άσκηση η καρδιακή συχνότητα και ο όγκος παλμού αυξάνεται.
επίσης αυξάνονται οι περιφερικές αντιστάσεις. Οι ασκούμενοι μύες προκαλούν στα
αγγεία αγγειοδιαστολή, οι μη ασκούμενοι μύες προκαλούν αγγειοσυστολή και κατά
συνέπεια παρουσιάζεται η αύξηση της αρτηριακής πίεσης. Αυτό αποτελεί μία
φυσιολογική προσαρμογή του οργανισμού. Όμως, μετά το πέρας της άσκησης
παρουσιάζεται παροδική μείωση της αρτηριακή πίεσης σε χαμηλότερα επίπεδα από τα
επίπεδα ηρεμίας, το λεγόμενο φαινόμενο
της μετα-ασκησιακής υπότασης.

Πολυάριθμες μελέτες έχουν πραγματοποιηθεί για το πόσο χρόνο και πιο είδος άσκησης είναι το κατάλληλο για άτομα με υπέρταση. Δύο από τις πιο γνωστές μεθόδους άσκησης που χρησιμοποιούνται ευρέως σήμερα είναι η άσκηση χαμηλής ή και μέτριας έντασης, παρατεταμένης διάρκειας χωρίς διάλειμμα και η διαλειμματική. Η διαλειμματική άσκηση υψηλής έντασης χαρακτηρίζεται από κάποιες σύντομες εκρηκτικές διακεκομμένες ασκήσεις έντονης δραστηριότητας, με μικρές περιόδους ανάπαυσης και ενεργητικού διαλείμματος. Στην αερόβια προπόνηση αντοχής, συμμετέχουν μεγάλες μυϊκές ομάδες στις επαναλαμβανόμενες δραστηριότητες και έχουν ως αποτέλεσμα, την σημαντική αύξηση του καρδιακού ρυθμού και της κατανάλωσης ενέργειας. Ωστόσο, αρκετές μελέτες έχουν δείξει ότι η διαλειμματική άσκηση υψηλής έντασης περίπου στο 85% με 95% της HRMAX ή/και της VO2MAX διάρκειας 1 έως 4 λεπτά με διαστήματα ενεργητικού διαλείμματος είναι ανώτερη της συνεχόμενης μέτριας έντασης άσκησης για την βελτίωση της καρδιοαναπνευστικής αντοχής της ενδοθηλιακής λειτουργίας σε υπερτασικούς ασθενείς σε σύγκριση με νορμοτασικά άτομα με υψηλό κίνδυνο για υπέρταση. Το υπουργείο Υγείας και ανθρωπίνων υπηρεσιών της Αμερικής συνιστά τουλάχιστον 150 λεπτά μέτριας αερόβιας δραστηριότης ή 75 λεπτά έντονης αερόβιας δραστηριότητας την εβδομάδα, ή ακόμα και συνδυασμό μέτριας και έντονης άσκησης.
Παρόλα αυτά η ιδανική μορφή άσκησης παραμένει ακόμα
ασαφής.
Συνέπειες Της Προπόνησης Στην Αρτηριακή Πίεση

Σε ανάλογη
έρευνα, παρατηρήθηκε μείωση συστολικής πίεσης κατά 4,7% 24 ώρες μετά από
διαλειμματική άσκηση υψηλής έντασης σε ηλεκτρομαγνητικό εργομετρικό ποδήλατο,
που έγινε σε 6 σετ των 4-6 επαναλήψεων (Whyte et al, 2010). Παλαιότερη
μελέτη του Ciolac (2009) σε υπερτασικούς ασθενείς ηλικίας Μ.Ο. 44 έτη που
ακολούθησαν 40 λεπτά προπόνηση διαλειμματική σε ποδήλατο, έδειξε σημαντική
μείωση 5.5 mmHg μονάδες στην συστολική πίεση κατά την
διάρκεια ενός 24ώρου μετά την διακοπή της άσκησης, σε σύγκριση με την μέτρηση
που έγινε για ένα 24ώρο χωρίς να έχει προηγηθεί άσκηση. Επίσης, σε έρευνα του Krustrup (2013), παρουσιάστηκε μείωση στην συστολική πίεση στο 13±9 mmHg και 8±6 mmHg στην διαστολική αρτηριακή πίεση
ανδρών μετά από 6 μήνες προπόνηση ποδοσφαίρου. Σύμφωνα με τον Cornelissen (2013), η μείωση της αρτηριακής πίεσης μετά από χαμηλής έντασης
προπόνησης αντοχής λιγότερο από 55% της ΜΚΣ ήταν μικρότερη σε σύγκριση με την
μέτρια ή και υψηλής έντασης προπόνησης.
Η διαλειμματική άσκηση αποτελεί μία ασφαλή θεραπεία για τα υπερτασικά άτομα και είναι ανεκτή στα άτομα μέσης ηλικίας, που κάνουν καθιστική ζωή. Έστω και μικρή μείωση της συστολικής και διαστολικής πίεσης κατά 2 mm Hg μειώνεται ο κίνδυνος εγκεφαλικού επεισοδίου κατά 14% και 17% και ο κίνδυνος στεφανιαίας νόσου κατά 9% και 6% αντίστοιχα στο γενικό πληθυσμό, (Pescatello, 2004).

Ωστόσο οποιαδήποτε δραστηριότητα ενεργοποιεί μεγάλες μυϊκές ομάδες και έχει μεγάλη διάρκεια, είναι απαραίτητη και πρωταρχική για ασθενείς με υπέρταση.Αναμφισβήτητα λοιπόν η άσκηση συμβάλει στην καλύτερη ποιότητα ζωής των ανθρώπων και αποτελεί ένα τρόπο μη φαρμακευτικής θεραπείας της αρτηριακής υπέρτασης.
Ταξινόμηση Υπέρτασης
Πηγή: European Society of Hypertension, J.Hypertension 21: 1011-1053, 2003
Επίπεδο ΑΠ σε ηρεμία
|
Συστολική Πίεση (mmHg)
|
Διαστολική Πίεση (mmHg)
|
Επιθυμητό
|
<120
|
<80
|
φυσιολογικό
|
120-129
|
80-84
|
Οριακό- προυπερτασικό
|
130-139
|
85-89
|
Στάδιο I
|
140-159
|
90-99
|
Στάδιο II
|
160-179
|
100-109
|
Στάδιο III
|
≥180
|
≥110
|
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Emmanuel G. Ciolac, Guilherme V.
Guimarães , Veridiana M. D´Àvila b,c, Luiz A. Bortolotto c, Egidio L. Doria d,
and Edimar A. Bocchi. «Acute effects of continuous and interval aerobic
exercise on 24-h ambulatory blood pressure in long-term treated hypertensive
patients.» International Journal of Cardiology (2009): 381-387.
Ciolac, Emmanuel Gomes.
«High-intensity interval training and hypertension: maximizing the benefits of
exercise?» Am J Cardiovasc Dis 2.2 (2012): 102-110.
Veronique A. Cornelissen, Neil A.
Smart. «Exercise Training for Blood Pressure: A Systematic Review and
Metaanalysis.» Journal of the American Heart Association (2013): 1-9.
Laura J. Whyte, Jason M.R. Gilll,
Andrew J. Cathcart. «Effect of 2 weeks of sprint interval training on
health-related outcomes in sedentary overweight/obese men.» Metabolism
Clinical and Experimental (2010): 1421–1428.
Linda S. Pescatello, Barry A.
Franklin, Robert Fagard, William B. Farquhar, George A. Kelley, Chester A. Ray.
«Exercise and Hypertension.» Medicine & Science in Sports & Exercise
36.3 (2004): 533-553.
PETER KRUSTRUP, MORTEN B. RANDERS,
LARS J. ANDERSEN, SARAH R. JACKMAN, JENS BANGSBO PETER R. HANSEN,. «Soccer
Improves Fitness and Attenuates Cardiovascular Risk Factors in Hypertensive
Men.» American College of Sports Medicine (2013): 553-560.
Harald Edvard Molmen-Hansen1, Tomas
Stolen1, Arnt Erik Tjonna1, Inger Lise Aamot2, Inga Schjerve Ekeberg1,.
«Aerobic interval training reduces blood pressure and improves myocardial
function in hypertensive patients.» European Journal of Preventive
Cardiology 19.2 (2012): 151–160.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου